Ardennen the place to be

Gegevens

Laatst bijgewerkt op donderdag 28 november 2013 19:23

Playground: Daverdisse

Lekker gewandeld, lekker gefietst, een beetje regen (binnen en buiten), lekker gegeten (en een klein biertje of wijntje gedronken) en vooral veel lol gehad. Bijgaand wat korte impressies. het fotoalbum staat ook on-line, dus check bij albums.

De meiden hebben het verhaal af, lees beneden verder voor een uitgebreid verslag.

Annie, Mariette, Cees en Eugene

Hieronder het verslag van team Rood

Na vele jaren de enthousiaste verhalen te hebben aangehoord, en helaas een mislukte poging vorig jaar, is het dit jaar dan zover. Het eerste jeugdteam in de geschiedenis van de Dollee survivals is een feit. Het jeugdteam vertegenwoordigd de kleur ROOD.
Toen wij eenmaal hadden vernomen dat de inschrijving was gelukt, zijn wij direct begonnen met de voorbereidingen. Allereerst werden de bergschoenen aangeschaft/ vervangen, maar ja dan moeten ze nog ingelopen worden. Dus 1 á 2x per week gingen de schoentjes aan voor een wandeling. Ook werd er een spoedcursus kaartlezen gevolgd, wat duidelijk zijn vruchten heeft afgeworpen. Aangekomen bij het huis, eerst maar even alles verkennen. Ziet er gezellig uit en de omgeving was natuurlijk prachtig. Ook zo lekker stil.... Dat veranderde snel toen langzaam aan iedereen binnen druppelde, welkom geheten door een vrouw met een blauwe pruik....was die er vorig jaar ook???

Al snel werd duidelijk hoe het voorstellen ging; je moest je achternaam noemen "van vorig jaar", of net als wij, "van dit jaar". Was meteen duidelijk dat er toch veel oudgedienden aanwezig waren, en dus voor ons veel concurrentie. Want zo tussen de regels door proefde je toch wel een hoge verwachting van dit jeugdteam.
Toen zo´n beetje iedereen binnen was, konden we gaan genieten van een heerlijke Thaise kip met Colombiaanse rijst, nog nooit van gehoord, maar smaakte prima!! Na het eten zouden we een "stukje" gaan lopen en met behulp van een kaart, om zo een aantal posten te bereiken. Wij als team rood vertrokken als tweede, om 20:50uur. Oké, kaart voor je neus, posten erop geschreven en nu... Al snel was er beslist dat we naar het noorden moesten en dus om hoog. Maar na een dik half uur lopen, kwamen we er achter dat dit toch niet helemaal klopte....dan maar weer terug naar het huis, onderweg nog even verstopt voor team blauw, en van daar uit een andere kant op. Ach, even een oefenrondje om in te komen, geen probleem voor onze jonge benen. Toen we het huis weer hadden gevonden, vertrok net het laatste team. Intussen hadden wij de goede route gevonden. Na een stukje weg, de bossen in. Lekker door de bagger en de drek en geen hand voor ogen kunnen zien, dit komt toch wel in de buurt van het idee 'survival'. En maar opletten, dat we post 1 niet zouden missen, want we waren toch wel fanatiek!! 'He daar hangt een bordje met een 1'. Inderdaad, wat hoger in de boom hangt een bordje met een duidelijke 1. Zou dit de post zijn?
Wij (als groentjes) hadden geen idee waar we naar moesten zoeken...Chantal nog geprobeerd het bordje naar beneden te halen, want we moesten hem af kunnen tekenen. Dat lukte niet, hij zat goed vastgespijkerd. Wat nu? Toch maar even met Cees gebeld, hij zal ons wel kunnen helpen. 'Jullie lopen goed', zei hij, 'nog een stukje verder lopen en dan zie je post 1'. 'Dit is een bordje van een route voor toeristen'. Ooohhh, ja, wisten wij veel. Ondertussen hadden we wel geleerd, dat als Cees zei een stukje dat een aardig stuk(je) is.. Vol goede moed vervolgde wij onze tocht. "SSSSTT.. Daar lichtjes!!" "HEEEEE.. Nu zie ik ze niet meer." Al doorlopend hoorde wij een fluitje, dit was genoeg om te weten dat team blauw zich ergens schuil hield. Ook zij zeiden, dat de post iets verderop zou zijn. En jawel hoor....daar was ie dan. POST 1!! Snel met zijn alle op de foto en een krabbel en we konden verder, op zoek naar de volgende posten. Het kaartlezen ging nu al wat beter. Post 2 en 3 waren snel gevonden. Helaas waren de weergoden niet met ons. Het begon flink te plenzen zeg maar..
Op naar post 4. Het leek wel een eeuwigheid, dit klopt toch niet....dit duurt veel te lang, terwijl we er toch flink de pas in hadden. Zijn we er niet al voorbij, of hebben we een afslag gemist? We zouden er toch al moeten zijn... Na flink wat discussiëren ;) besloten toch door te lopen. Gelukkig maar, want niet veel later zagen we post 4!!! Het was inmiddels 00:45 uur en we waren toch wel wat moe aan het worden. Bij post 4 aangekomen vonden wij dat het stukje survival nog niet helemaal tot zijn recht was gekomen, dus hup het donkere bos van Louis de vos in. Helaas bleek dit achteraf de verkeerde keus.. Eindelijk was er licht aan het eind van het pad (wat ook een beetje op een lange donkere tunnel leek). We liepen het bos uit, de verharde weg weer op. Dat was wel even een verademing voor de beentjes, behalve dan voor die van Deborah....Oh, nu heb ik een probleempje...Knie op slot, net nu!! Dus Cees gebeld voor vervoer. Die zou naar ons op zoek gaan. Wij liepen inmiddels door naar het noorden....NOT!! Dat had wel gemoeten, maar we liepen doodleuk naar het zuiden en intussen van de kaart af, waardoor het een uitdaging voor Cees, Eus en Peter was om ons te kunnen vinden.
"Hee, een begraafplaats, dat is een herkenningspunt op de kaart, hier blijven we staan".
En ja hoor!!! Daar kwamen ze met 2 auto's J om ons te halen. Als we doorgelopen zouden zijn, hadden we het waarschijnlijk licht zien worden, haha.. Dus geluk bij een ongeluk! Eenmaal thuis, met een ovatie als welkomst, nog even op de foto voor de laatste post, wat drinken en lekker naar onze bedjes. Dat hadden we wel verdiend!!!

De wekker ging om half 8. Het opstaan was minder zwaar dan verwacht, hadden nog niet zoveel spierpijn. Gelukkig maar, want dit zou de zwaarste dag worden. Even lekker met ze alle ontbijten en een boterhammetje klaarmaken voor onderweg, en toen was het tijd voor de eerste opdracht van de dag. Vandaag zijn wij gefuseerd met team blauw. Onze eerste activiteit was het mountainbiken. Dit was SUPER leuk om te doen! Helaas moesten wij al snel afscheid nemen van twee teamgenootjes van wegen een blessure. Maar ook zij hebben het programma meegemaakt, vanuit de auto wellis waar, maar wat maakt het uit. Wij, als fietsers, vonden het in ieder geval erg fijn om onderweg wat supporting te hebben. De tocht leiden ons door het bos, heuvel op heuvel af (soms zo steil dat je het achterwiel moest laten slepen om veilig beneden te komen), door de blubber, over grintpaadjes en ook over het asfalt."JEEEEEEEEEEEEEEEEH.. asfalt". Maar al snel kwamen wij tot de conclusie dat asfalt meestal berg op betekende. En dit zijn onze Nederlandse bovenbenen en kuitjes niet gewend. Maar gelukkig was Martin, voor sommige de redder in nood, er. Aangezien hij het toch koud had is hij een aantal keer de berg naar beneden gefietst om iemand op te pikken en deze persoon een duwtje in de rug te geven berg opwaarts. En dan heb je het rondje gefietst denk je pff.. we zijn er J Nee hebben ze bedacht dat de friterie nog een dorpje verder ligt. Zo op het eerste gezicht geen probleem. Maar met 30km in de benen en de informatie dat het dorp aan de andere kant van de berg ligt maakte de meeste van ons op dat moment niet vrolijker. Maar goed, ook deze klim begonnen wij weer vol goede moed. Met het motto "Klimmen moet je op je eigen tempo doen, we zien elkaar boven". En ja wel hoor iedereen heeft ook die top weer bereikt en dan komt het leukst, weer naar beneden. Alleen hadden de weergoden het niet zo goed met ons voor als wij moesten dalen, want op de een of andere manier ging het elke keer regenen/ hagelen als wij aan een afdaling begonnen. Maar ook een regen/hagelbuitje overleefd een echte survivalaar!!
Na 34 km te hebben gefietst waren we op het punt waar we lekker een patatje konden eten, en waar de andere teams de fietsen overnamen die weer naar huis moesten fietsen. Wij moesten na lekker even te hebben gezeten, gegeten en geplast in de supermarkt, weer naar huis lopen. "Eus, loop je mee?" "Nee.. Of nou Cees ik loop met hun mee naar huis, met de GPS de rechtstreekse route!" We hadden er stevig de pas in. Een aantal van ons gingen op de foto in de uitkijktoren, kon Mariëtte intussen even de plantjes water geven tot dat we de boswachter tegen kwamen....... Hij zei ons dat we om 18:30 uur het bos uit moesten wezen, omdat dan het jacht seizoen begon, en het was toen al 17:30uur, we moesten nog een aardig stukje lopen. Dus dat werd spannend!!! Paula in haar beste Frans in overleg met de boswachter voor een lift, maar helaas de benenwagen moest ons brengen. Dus wij hard op zingend weer verder, want ja we hadden een Geel Knertje bij ons (toch Eus?) en als de jager die schoot kreeg hij 1000punten bonus. En dat moesten wij natuurlijk niet hebben! Dus rechtstreeks naar de weg. Dit was een stukkie om, maar wel de veiligste route. "JEEEEEEEEEH.. Asfalt!!" Dit keer niet omhoog, maar omlaag. Aangezien we deze weg 's middags omhoog hadden gefietst wisten we waar we aan toe waren. Wat niet echt bemoedigend was, op dat moment.. Bocht na bocht, na bocht, na bocht... Met pijn aan de voorkuiten en achillespezen kwamen wij dan eindelijk beneden. Ja ja je voelt hem al aan komen, toen mochten we weer omhoog.. Terwijl dat gele Knertje je lekker loopt te maken over een enorme badkamer, sauna en zwembad in de kelder van het hotel waar je langs loopt. Maar goed nieuws het huis was in zicht. Al kletsend en zingend hadden we dan het huis bereikt J Onder de douche, heerlijk zo warme douche op je spieren dachten wij. Helaas kon je douchen in de gang, echter was dit niet lekker warm. Na wat rondvraag kwamen we er achter dat de kranen waren afgesloten. SHIT!! Dat was een domper.. Maar zo eigenwijs als wij zijn, hebben we na 30minuten wachten toch de douche geprobeerd en hij deed het J Dus als nog heerlijk gedoucht. We kregen de tip om koud na te spoelen, dat scheen beter te zijn tegen de spierpijn.. Dus warme kraan uit, koude aan HALELUJA...!!!
Voor vanavond stond de BBQ geplant, helaas voor  de keukenploeg stonden zij buiten te BBQ'en en zaten wij lekker binnen. Het regende nog steeds. Na het eten gingen onze kaarsjes uit. En zijn wij op tijd gaan slapen, om zo onze krachten te sparen voor de zondag. (Helemaal niet fanatiek hoor!!)
Ja ja, zaterdag was een leuke maar best heftige dag. Hieronder de route en nog wat gegevens van team rood.
Zaterdag heeft Team ROOD;
- In totaal 18000Kcal verbrand, wat neer komt op 3600Kcal de man.
- Hebben wij in totaal 45km afgelegd, waarvan 34km op de fiets en 11km met de benenwagen.
- Hebben wij een topsnelheid van 44km/h bereikt.
- Zijn wij die dag 2365 meter gestegen.

Zondagmorgen, ook vandaag ging de wekker weer om 7:30uur, helaas vandaag wat minder makkelijk. (Vooral die voorkuiten hè Judith?)  Dus begonnen wij de dag met een liedje, ("Begin de dag met een dansje, begin de dag met een lach! Want wie vrolijk is in de morgen, die lacht de hele dag, ja die lacht de hele dag!!!") was leuk hè team groen????
Na een heerlijk ontbijt, met één van Koos z'n 150 eieren, vol goede moed op naar de eerste opdracht. We moesten er eerst weer een stukje voor lopen, de eerste paar meters waren best zwaar, maar toen de spieren weer eenmaal opgang waren ging het steeds beter. Onderweg nog even die zielige ezel een banaan gegeven, die hij achteraf niet luste. Bij het water aangekomen werden de spelletjes uitgelegd door de Survivalhelden Cees en Eus. De eerste opdracht was voor de teamcaptain en assistent. Met de goude regel, laat elkaar niet los. Van team rood waren Deborah en Chantal het koppel die de eerste opdracht moest gaan uitvoeren. Maak een brug, knuffel een boom, ren omhoog en luidt de bel 10x. Het enthousiastste team wint; na enig overleg was dit team blauw. De tweede opdracht was het vullen van de ton tot het de spuigaten uitliep, boven aan de berg met, met een vat vol gaten. Het snelste team wint. De winnaar van dit spel was team groen, vanaf deze plek nogmaals GEFELCITIEERD!!! Marcel helemaal in zijn element dat hij ook een onderdeel heeft gewonnen! Jammer voor hem dat de eind zegen niet op één onderdeel wordt bepaald. Haha.. J
Na deze opdrachten weer terug naar huis lopen, onderweg nog even genieten van laatste keer heuveltje op. Veel tijd om uit te rusten hadden we niet, we gingen weer verder met team spelletjes alleen nu op het terrein zelf. We begonnen met de bungy- run, Chantal was de gene die deze opdracht voor ons team ging doen. In één minuut moest zij zoveel mogelijk keer proberen de bal in een korf te gooien, heel vermoeiend maar het lukte 10 x. Deze opdracht hadden we gewonnen. Daarna naar de helmenrace. Dit was echt heel grappig om te zien, maar wat minder om te doen. Echt bizar dat je benen niet meer doen wat jij wil.. Het katapult schieten bleek ingewikkelder te zijn dan gedacht. Daarna volgde nog de flessen race, waarbij Annelies tot de ontdekking kwam dat Viliam kan rennen, en het touwtrekken. Hierbij kwam de fanatieke kant van Cees boven.
Al met al weer een topochtend! Na al die activiteit op naar het broodje worst van Koos. Lekker!!
Na het eten volgde de uitslag.
- De origineelste foto van het weekend ging naar..... Team ROOD.
- De meeste Km waren gelopen door.... Team ROOD.
- Vrijdagavond waren de meeste posten gelopen door ...... Team ROOD.

- De meeste spelletjes waren gewonnen door ..... Team ROOD
- Het meest gezongen is er door ....... Team ROOD (met uitzondering van de zaterdagavond, want dat was het Karrespoor)

Of te wel de winnaar van dit weekend was .... Team ROOD J
Tijdens de prijs uitreiking was er een medaille en een hard applaus voor onze superkok Koos (met hulpies Peter en Bas). Verder was er de joker voor Pierre. Werd team oranje tweede, team blauw derde, team paars als vierde en als vijfde eindigde team groen.

Wij kijken terug op een topweekend! Wat zeker voor herhaling vatbaar is!!

Iedereen bedankt voor de gezelligheid en sportieve inzet!!

Groetjes,
Team ROOD

( Chantal, Edmee, Pauline, Viliam, Jordy, Emmylie en Deborah)

• < Vorige
• Volgende >