19 tot 21 mei 2006 om nooit te vergeten

• 

Gegevens

Laatst bijgewerkt op donderdag 28 november 2013 19:46

 

Verslag Lentesurvival 2006

door Stephan Mes

De "survivalvrienden" houden niet van tradities, daarom werd er dit jaar geen wintersurvival, maar een lentesurvival georganiseerd. Eens een keer lekker in mei in het zonnetje wandelen, niks geen pakken sneeuw. Gevolg was wel dat de echte die-hards niet meer mee wilden en we maar met 14 man waren.

En zowaar, na een verder probleemloos verlopen heenreis met Harry Pietersen en Job Jalink, scheen na aankomst, op dat moment net even lekker het zonnetje.

Iemand had verzonnen dat je op 19 mei wel mooi weer zou mogen verwachten en dat je dan best met twee partytenten uit zou kunnen. Eén om in te slapen (met business-class=10 minuten langer slapen) en één multifunctioneel, dus als eetkamer, ontspanningsruimte, keuken etc.

Maar gezien de hoeveelheid water op het grondzeil, had het die dag al wat geregend.

Na wat bijgepraat te hebben, begonnen we wat honger te krijgen en moest er wat gekookt worden. Dat moest toch kunnen op twee grote gasbranders; één ringvormige en één langwerpige. Na enig getob bleek dat het langwerpige type wél horizontaal moest staan om alle brandnozzles van voldoende gas te voorzien. Bovendien moest de temperatuur geregeld worden door, in de regen, naar buiten te lopen om het druk regelventiel bij te regelen.

Ik zou wel even helpen, maar ben niet altijd zo handig. Om wat kruimels van een stenen bord af te krijgen, tikte ik eerst even met mijn broodmes tegen de rand. Helaas, die kon daar niet tegen en brak in tweeën. Maar na dit aan de onderkant met gele tape geplakt te hebben, werden hierop de (geleende) paprika's gesneden (met dank aan onze Hollandse buren even verderop). Maar ja, als je dan dat bord aan één kant vast houdt, klapt het omlaag en ..... Maar niet getreurd, de paprikaslierten uit de modder opgevist en deze afgespoeld in het washok en met de "licht" gekruide kip en mie, smaakte het uitstekend.

Gezien de aardige hoeveelheid vocht op grondzeilen in de slaaptent werd besloten om daar "kuip"zeiltjes van te maken. Want met duct-tape (http://www.ducttapeguys.com/) kan je niet alleen snel verwarmings- of waterleidingen aanleggen, maar je kan er ook plastic partytenten mee dichtplakken.

Na een aardige wandeling naar Engreux, naar het overbekende café met de kabouters, werd het op de terugweg via "le petit barrage" droog en verscheen er zelfs een zeer heldere sterrenhemel. Kom daar bij ons in de randstad eens om, met al dat strooilicht !

Richard Beijersbergen had een inschattingsfout gemaakt (we gaan niet altijd naar Achouffe) en had wat moeite om in het donker de camping "Moulin de Rensîwé" te vinden (andersom, de kroeg in Achouffe, zou geen probleem geweest zijn).

Na een goede nachtrust (!?!) met af en toe een condensdrupje op je neus werden wij allen 's-morgens weer fris wakker.

Die zaterdag morgen plensde het verschrikkelijk. Gelukkig had bijna iedereen zijn droge spullen in de auto's laten liggen. Niet dat het veel hielp, want na een kwartier was iedereen doorweekt. Andere jaren was het nog wel eens "doen we de regenjas aan of uit ?" maar dat was nu niet meer "im frage" ! Dan lijkt mij zo'n regencape als Aad had ideaal, hij bedekt meer dan een (te kort) regenjack, ademt beter en je kan je rugzak droog afdoen !

Om een uur of half tien werd besloten om toch maar een tocht te gaan maken (we hadden niet genoeg klaverjaskaarten bij ons om de dag verder door te komen). Om eens naar een totaal andere omgeving te gaan werd richting Houffalize in gezet. Aan de andere kant van de snelweg E25 bleek dat Aad Bruijnzeel, John de Jong en ik, gezien ons iets langzamere tempo, via een andere weg, zonder al te veel hoogteverschillen, ons doel wilden bereiken. Die "jonge honden" wilden een doorsteekje maken via een natte gladde boomstambrug over de Ourthe Orientale, waarvan achteraf bleek dat deze niet meer aanwezig was, maar iemand wel zo vriendelijk geweest was om een apenbrug te spannen.

Wij hadden achteraf geen spijt van onze beslissing want wij hebben in een schitterende omgeving gelopen. Hebben zelfs een jong vosje gezien. Ook wij hadden een klein oversteek probleempje over een, inmiddels door de regen flink aangezwollen, zijbeek. Maar met een aantal kleine stammetjes is een eigen brug gemaakt en werd dat snel opgelost.

Uiteindelijk hebben wij niet veel minder kilometers gemaakt en kwamen wij een kwartiertje achter de anderen aan, in de kroeg van camping "Moulin de Bistain".

Vanwege de slechte weerscondities werd besloten om een minder zware route terug te nemen, dus via verharde wegen over Brisy en Sommerain, de snelweg over naar Mont en kwamen we om circa half zeven op de camping aan.

Totaal hebben we circa 30 km gelopen. Op zich niet zo'n wereld afstand, maar waarschijnlijk vanwege de natte schoenen heb ik voor het eerst blaren opgelopen, maar geen spierpijn.

Terug op de camping wachtte ons een, niet geheel onverwachte, verrassing. Partytenten zijn niet stormbestendig en beiden waren weggewaaid en gescheurd. Beetje beteuterd stonden wij daar tussen die Nederlandse ramptoeristen te overleggen wat te doen, toen bleek dat de kleine gîte onbewoond was. Cees Verstrate en Eugene Endlich hebben die meteen geregeld.

Hetgeen wij niet erg vonden: heerlijk droog, een kachel, een tweetal banken en echte bedden. Alhoewel een aantal op toch stretchers moest slapen omdat er maar 8 bedden waren. En Aad ... die kroop gewoon, zeer bijtijds, in zijn eigen tentje.

En de rest genoot, zoals gebruikelijk, van de boterkoek (met dank aan Andrea Daniëls).

Na een comfortabele nachtrust waren er de volgende morgen sommige van ons nog niet moegestreden en wilden een mountainbiketocht gaan maken. Dat waren typisch diegene, die van huis uit zo'n fiets hadden meegebracht, dus hoefde er niets gehuurd te worden. Ook was er een gezamenlijk potje (ongebruikte) vaseline, door Cees netjes met een mes in veertienen gedeeld. Maar ja, nadat Berry van Vugt er een keer met zijn grote vingers in gezeten had, was dat ook over en uit.

De rest opteerde voor een rustige wandeling naar Achouffe. Onderweg schrokken de andere wel van de spastische bewegingen met mijn rug om de wervels weer op zijn plek te krijgen, maar er waren ook andere die vanwege blaren niet zo soepel liepen.

Vrijwel tegelijk kwamen wij met de fietsers bij het steunpunt aan, maar zij mochten vanwege hun bemodderde uiterlijk niet naar binnen en werd er besloten om buiten op het terras wat te drinken. Wij boften, want de zon begon net een beetje te schijnen en dit was daar heerlijk zitten.

Na het "blokje" fietsen waren de fietsen aan een schoonmaakbeurt toe: dat gaat het simpelste als je gewoon door de snelstromende Ourthe fietst. Cees haalde dat nog wel, maar Berry ging kopje onder.

Na de boel opgeruimd en ingepakt te hebben werd besloten om als afscheid met zijn allen een patatje halen in Nadrin. Maar ja, die was gesloten en in La Roche was geen parkeerplek en pas na Marche op de N4 naar Brussel werd links uit de flank een frietkot gevonden. Toch een geweldige uitvinding die GSM als je elkaar in colonne kwijt raakt.

Na hartelijk afscheid van elkaar genomen te hebben en uitgebreid Cees en Eugene bedankt te hebben, waren wij allen bijtijds thuis. Ik heb zelfs op het station nog een stukje "Dordrecht in Stoom" gezien.

Stephan Mes